آفریقا چهار میلیون سال پیش

♦️ آفریقا چهار میلیون سال پیش

آردیپیتکوس رامیدوس

🔺این ویدیو به چهارمیلیون و چهارصد هزار سال پیش بر می گرددکه اجداد اولیه انسان بنام "آردیپیتکوس رامیدوس " برای اولین بار روی دوپا ایستاد .این انسان نمای اولیه بیشتر عمر خود را روی درختان گذراند.فسیل های آردیپیتکوس رامیدوس ابتدا در سال ۱۹۹۲ در اتیوپی پیدا شد اما ارزیابی اهمیت آن ۱۷ سال طول کشید.

مهم ترین نمونه این فسیل ها اسکلت ناقص یک موجود ماده است که بر آن نام “آردی” نهاده اند.

اجداد انسان هومو ارکتوس ( راست قامت )

11.  انسان هومو ارکتوس ( راست قامت ) :


هومو ارکتوس‌ها یا انسان‌های راست قامت حدود 1.7 میلیون سال پیش در افریقا ظاهر شدند. 
همو هابیلس ‌ها اجداد اراکتوس‌ها بودند. 

اجداد انسان هومو ارکتوس ( راست قامت )

انسان راست قامت از همان گونهٔ انسان کارورز بوده و از این رو جدِّ مستقیم انسان‌های متاخر یعنی انسان هایدلبرگی، انسان نئاندِرتال و انسان خردمند به شمار می رود.

این‌گونه، یک گونهٔ مستقل آسیایی بوده و هیچ ریشهٔ اشتراکی با انسان کارورز آفریقایی ندارد.
انسان راست قامت نخستین کسی بوده که از کَلَک برای سفر بر روی آب و همچنین اقیانوس استفاده کرده. قدیمی‌ترین ابزار سنگی کشف شده در ترکیه نشانگر این است که انسان تبارها حدود ۱.۲ میلیون سال یعنی بسیار زودتر از آنچه قبلاً گمان می‌رفت، با گذر از دروازهٔ آناتولی از آسیای غربی به اروپا رسیده‌اند.
انسان راست قامت احتمالاً نخستین انسان تباری بوده که در جامعهٔ شکارچی گردآورنده زندگی می‌کرده.انسان راست قامت بیشتر مانند انسان مدرن موجودی اجتماعی بوده تا کپی‌ها. افزایش حجم مغز نیز مقارن بوده‌است با استفاده از ابزارهایی کاملتر.
انسان راست قامت با دوران زندگی بیش از یک میلیون سال و شاید حتی حدود دو میلیون سال، یکی از گونه‌های دارای زمان بقای طولانی بر زمین بوده. انسان خردمند فقط ۲۰۰هزار سال زندگی کرده.
از مشخصات ظاهری هومو ارکتوس ابروهای برجسته نوک تیز و جمجمه‌های پهن بود ،کاسه سر به طرف پایین تمایل داشت و نکته جالب اینکه ارکتوس‌ها، چانه که از مشخصات انسان‌ جدید است را نداشتند!
 ارکتوس‌ها برای اولین بار از آفریقا بیرون رفتند و نحوه استفاده از آتش و ابزار را می‌دانستند. ارکتوس‌ها از ساختار اجتماعی برخوردار بودند که به آنان امکان می‌داد در قالب گروه‌های بزرگ به جزایر جدید مهاجرت کنند(در میان ارکتوس‌ها، هم‌نوع‌خواری هم دیده شده است).
کشفیات باستان‌شناسان نشان می‌دهد که هومو ارکتوس‌ها احتمالن در حدود   ۵۰۰ هزارسال پیش پناه‌گاه ‌های کلبه مانندی می‌ساختند که قدیمی‌ترین بناهای ساخت بشر به حساب می‌آیند.

اجداد انسان هوموارگساتر ( کارورز )

10. انسان هومو ارگساتر ( کارورز )


هومو ارگساتر یا انسان کارورز در کنیای شمالی در قاره آفریقا در حدود 2 میلیون سال پیش زندگی می کرد.

اجداد انسان هوموارگساتر ( کارورز )

گونه هومو ارگاستر نخستین انسان سایانی است که اندازه و شکل بدن او بیشتر از هر گونه دیگر شبیه به انسان‌های مدرن است.
 پژوهشگران بر این باورند که هومو ارگاستر  نخستین گونه ای است که مستمر غذا می‌پخته‌اند. پختن غذا سبب می‌شود تا خوردن برخی غذاهای سخت آسان‌تر شود و همچنین بسیاری از مواد شیمیایی سمی‌کنندهٔ مواد غذایی را نیز بی‌اثر و غیرفعال می‌کند.
انسان کاروروز یکی از نخستین انسان تبار‌ها ( انسان سایانی که پس از انشعاب از شامپانزه‌ها نخستین عضو خانوادۀ  انسان را تشکیل داد)  بوده است.
انسان کارورز در مقایسه با پدرانش، انسان ماهر ، ابزارهای سنگی پیشرفته تر و متنوع تری را به کار می‌برده‌است. انسان کارورز فناوری الدوایی را پالایش داده و نخستین تبرهای دو سویه آشولی را به وجود آورده‌است.۲۰۰۰۰۰ سال قبل از ابداع ابزارهای آشولی در ۱٫۶ میلیون سال قبل انسان راست قامت از انسان کارورز منشعب شده و از آفریقا مهاجرت کرده بود.

اجداد انسان ( هوموهابیلس ) یا انسان‌ ماهر

 9 . انسان هومو هابیلس ( ابزارساز )

 هومو هابیلس ‌ها یا انسان‌های ماهر در کشور تانزانیای کنونی در قاره آفریقا، حدود 2.5 میلیون سال قبل زندگی می‌کردند. 
هومو هابیلس ‌ها ابزارِ سنگی را با شکستن سنگ و ایجاد لبه‌های تیز و برنده بدست می‌آوردند.

اجداد انسان ( هوموهابیلس ) یا انسان‌ ماهر 

هوموهابیلس ‌ها با این ابزار می‌توانستند پوست حیوانات مرده را پاره کنند و یا شاخه درختی را تیز کنند. هومو هابیلس ‌ها در شرایط خشک‌سالی و گرما از گوشت مردار تغذیه می‌کردند.
انسان ابزارمند با قدی در حدود 135 سانتیمتر، نزدیک به 45 کیلوگرم وزن داشته است. بر خلاف میمون جنوبی که موجودی کوتاه قد و پهن و تنومند بوده است، انسان ابزارمند بلندتر و باریک اندامتر بوده است. 
هوموهابیلس ها  اولین گونه میمون واران بودند که با آتش آشنا شدند؛ این کشف باعث شد که هومو هابیلس ‌ها  بطور اتفاقی با گوشت پخته و سوخته مردارها آشنا شوند. 

از دلایل این آشنایی قابلیتِ آزاد بودنِ دست‌ها و توانایی استفاده از ابزارهای ساخته شده مانند چوب های تیز شده بود که با آن می توانستند اتش را به جاهای دیگری انتقال دهند و حتی می‌توانستند حیوانات مرده دیگر را به نزدیک آتش حمل کنند و به داخل آتش پرتاب کنند. 
هومو هابیلس ‌ها  با تکنیک روشن کردن آتش آشنایی نداشتند، اما شواهد نشان می‌دهد که آثار استفاده از گوشت پخته در آنها وجود داشته است.

اجداد انسان ( جنوبی کپی )

اجداد انسان ( جنوبی کپی )

8 .جنوبی کپی یا میمون جنوبی :  موجودی در شرق آفریقای امروزین زندگی میکرد که از میمون های دوره  میوسن بسیار پیچیده تر بود. اندازه مغز بیشتر گونه های استرالوپیتکوس ( میمون جنوبی یا جنوبی کپی ) ، تنها 35 درصد مغز انسان های امروزی بوده است.
در واقع مغزشان به اندازه مغز شامپانزه ها بوده و احتمالا  مثل آنها و در همان حد، توانایی استفاده از ابزار را داشته اند.
جنوبی کپی ها جثه هایی لاغر داشته اند و باریک اندام بوده اند. در تمام گونه های مختلف استرالوپیتکوس ( میمون جنوبی یا جنوبی کپی ) ، نرها جثه هایی بزرگتر از ماده ها داشته اند.
بلندی قامت ماده ها در میمون جنوبی بین 1 تا 1.2 متر بوده است و نرها نهایتا تا 1.5 متر قد داشته اند. در انسان های امروزی ، مردها تنها 15 درصد از زنها درشت تر هستند اما این تفاوت در استرالوپیتکوس ( میمون جنوبی یا جنوبی کپی ) به مراتب بیشتر بوده و تا 50 درصد نمود پیدا می کرده است. 
بررسی ها چنین نشان داده که در گروه هایی 12 تایی زندگی می کرده اند و احتمالا نر و ماده در کنار هم بوده اند تا زمانیکه ماده ها به سن بلوغ جنسی می رسیده اند و گروه را ترک می کرده اند. طبق بررسی هایی که روی دندان های استرالوپیتکوس ( میمون جنوبی یا جنوبی کپی ) انجام شده بود ، چنین به نظر می رسید که آنها میوه خوار بوده اند اما با روش های جدید تحقیق بر روی فسیل ها ، نهایتا به این نتیجه رسیدند که آنها همه چیز خوار بوده اند. آنها از میوه ها ، ریشه های گیاهی و احتمالا گوشت ، تغذیه می کرده اند. 
 طول مدت بارداری در گونه های مختلف استرالوپیتکوس ( میمون جنوبی یا جنوبی کپی ) ، متفاوت بوده است و بررسی ها نشان می دهد که گونه های مختلف ، از حداقل 257 تا حداکثر 300 روز، دوران بارداری داشته اند. 

اجداد انسان ( گیگانتوپیتکوس )

7 .گیگانتوپیتکوس : با وجود شباهتش به راماپیتکوس، بسیار درشت تر و عظیم تر بوده است. این موجود حدود سه متر قد و بیش از پانصد کیلوگرم وزن داشته است. از آنجا که دوشکلی جنسی در آنها زیاد بوده ، نوع نرشان 6/3 متر قد و 540 کیلوگرم وزن داشته و بنابراین غول پیکرترین نخستیهایی بوده اند که بر زمین زیسته اند. بیشتر سنگوارههای این موجود به یک میلیون سال پیش مربوط میشوند، اما احتمالا نمونه های اولیه شان در اواخر دوره میوسن در جنگلهای خیزران آسیا تکامل یافته اند.

اجداد انسان ( گیگانتوپیتکوس )

به تازگی شواهدی به دست آمده که نشان میدهد برخی از جمعیتهای این گونه تا صد هزار سال پیش در چین و اندونزی و هند باقی مانده بوده اند.به این ترتیب، باید این موجود را برای مدتی همسایه و همزیست با انسان خردمند کنونی دانست.
ارتباط آن با خط راهه ی تکاملی انسانها درست روشن نیست، اما گروهی معتقدند که گونه های ناشناخته و به ظاهر افسانهای مشهوری مانند یتی  در تبت  پاگُنده  در قاره آمریکا از بازماندگان این شاخه  تکاملی باشند.

اجداد انسان ( دریوپیتکوس )

6 .دریوپیتکوس : میمونی است که برای نخستین بار سنگواره اش را در سال 1856 میلادی در جنوب فرانسه کشف کردند. اما به تدریج نمونه های دیگری از آن هم در آلمان و اسپانیا به دست آمد. نام این موجود ، از ریشه  لاتینی dryad گرفته شده که « پری جنگل بلوط  »  معنی میدهد. این نام به این دلیل انتخاب شد که دیرین شناسان در کنار نخستین اسکلت های یافت شده از این جانور چندین دانه درخت بلوط هم پیدا کردند.

اجداد انسان ( دریوپیتکوس )

 دریوپیتکوس در حدود چهارده تا نُه میلیون سال پیش زندگی میکرده است. کمی بزرگتر از پروکنسول بوده و دندانهای نیش بلندتری داشته، اما از این اختالفات که بگذریم شباهتی چشمگیر با این جنس و همچنین شامپانزه های امروزی دارد. به دلیل همین شباهت هاست که برخی از متخصصانِ رده بندی، این جنس را با پروکنسول یکی میگیرند و وابستگان به جنس دریوپیتکوس را به عنوان گونهای خاص از پروکنسول در نظر میگیرند. در صورت درست بودن این فرض، با توجه به اینکه قاره آفریقا تا هجده میلیون سال پیش جزیرهای جدا از سایر خشکیهای زمین بوده، می توان پراکنده شدن جنس پروکونسول ـ دریوپیتکوس در قاره اروپا را به عنوان نخستین مهاجرت مستند نخستیها به خارج از قاره زادگاهشان در نظر گرفت.

اجداد انسان ( پروکونسول )

4 .پروکونسول : میمونی بوده که شباهت بسیار زیادی با شامپانزه کنونی داشته است. تنها تفاوت مهم آن  با شامپانزه ــ که دستهایی بلندتر از پاهایش دارد ــ هماندازه بودن طول دست و پایش میباشد. دیرین شناسانی که برای نخستین بار سنگوارهی این موجود را در شرق آفریقا کشف کردند، به افتخار شامپانزهای به نام کنسول که شیرینکاریهایش در باغ وحش لندن شهرت داشت، اسمش را پروکنسول گذاشتند که یعنی کنسول اولیه یا پیشکنسول.
پروکنسول در فاصله 25 تا 5 میلیون سال پیش، یعنی در عصر میوسن، در شرق آفریقا میزیسته است. چنانکه از روی سنگواره های به جا مانده از وابستگان به این جنس برمی آید، وزن آن در دامنه بزرگی تغییر میکرده است. به همین دلیل دستکم شش گونه مجزا را به این جنس منسوب میدانند. یکی از آنها ( پروکنسول آفریکانوس ) حدود سیزده کیلوگرم وزن داشته و حجم مغزش به 165 میلیلیتر میرسیده است. 

اجداد انسان ( پروکونسول )

دیگری پروکنسول نیانزای است که تقریباً هم قد و هم وزن یک شامپانزه معمولی بوده، و سومی تقریباً هموزن گوریل بوده و با نام پروکنسول ماژور شهرت یافته است. چهارمی پروکنسول هسلونی نام دارد که شاید شکل دیگری از یکی از سه گونه پیشین باشد. بیشتر دیرین شناسان این گونه را نیای انسان نمیدانند و آن را یک شاخه موازی با مسیر تکاملی انسان در نظر می گیرند نکته مهم در مورد جنس پروکنسول این است که در جمجمه اش دارای سینوس های پیشانی ست. این حفره های استخوانی فقط در میمونهای بزرگ و انسان دیده میشود و در سایر نخستیها وجود ندارد.

اجداد انسان ( دِندروپیتِکوس )

3 .دِندروپیتِکوس:  از قدیمی ترین میمونهای دوره میوسن محسوب میشود. این موجود نام خود را ز عبارتی یونانی گرفته که « میمون درختی » معنا میدهد. سنگواره های دندروپیتکوس در شرق آفریقا یافت شده و حدود 22 میلیون سال قدمت دارد. این موجود به آگیپتوپیتکوس شبیه بوده و مانند او رژیم غذایی گیاهخواری داشته است.

اجداد انسان ( دندروپیتِکوس )

نقاط اختلاف آن با میمون مصری، تحرك بیشتر دستها و پاها، گِردتر بودن سر و کوتاهتر بودن پوزه است.

اجداد انسان ( آگیپتوپیتکوس )

2 . آگیپتوپیتکوس : فسیل این موجود در منطقهی فَیّوم در مصر یافت شد و از آن رو چنین نامی را رویش گذاشتند که به یونانی میمون مصری معنا میدهد. منطقه صحرایی یادشده در دوران اولیگوسن جنگلی انبوه و استوایی بوده است و قدیمیترین سنگوارههای نخستیهای آفریقایی را در آنجا کشف کرده اند. 

اجداد انسان ( آگیپتوپیتکوس )

میمون مصری دندانهایی کمتر از سایر فسیلهای خویشاوند همدوره اش داشته است. این ویژگی و حدقه استخوانی اطراف چشمانش، او را به میمونهای امروزین شبیه میکرده است. گویا این موجود به زمانی تعلق داشته باشد که هنوز میمونهای کوچک از میمونهای بزرگِ انسان نما جدا نشده بودند. به همین دلیل هم میتوان میمون مصری را جد مشترك این دو شاخه  تکاملی دانست. میمون مصری اندازه ای برابر با میمونهای زوزه کش داشته و با دست و پاهایش شاخه های درختان را می گرفته است. در جانور نر دندان نیش بزرگتر از ماده بوده و طول پوزه اش هم بیشتر از میمونهای امروزی بوده است.

اجداد انسان ( پلِسیاداپیس )

1 . پلِسیاداپیس : حدود شصت و پنج میلیون سال پیش، بخش عمده خزندگانی که پیچیده ترین و متنوع ترین رده  مهره داران خشکی زی آن زمان بودند در اثر یک بحران زیست محیطی منقرض شدند. انقراض این طبقه  پیچیده و موفقِ تکاملی احتمالا به برخورد شهاب سنگ بزرگی به زمین مربوط می شود. پس از انقراض دایناسورها، رده ای به نام پستانداران که تا آن هنگام اهمیت و تنوع چندانی نداشتند، به دلیل خونگرم بودن و سوخت وساز پایه  بالا، سریعتر از سایر رده ها موفق شدند بخش عمده بومهای اشغال شده توسط نیاکان خزنده خود را پر کنند. به این ترتیب بود که در همین برش زمانی، شاخه زایی شدیدی در رده  پستانداران رخ داد و راسته های امروزین از آن مشتق شدند.

اجداد انسان پلِسیاداپیس

قدیمی ترین نخستی شناخته شده، موجودی با بدن باریک و کشیده و پوزه دراز و دم بلند متحرك است که پلسیاداپیس نامیده میشود. این جانور به لمورهای امروزی شباهت داشته و انگشتانش به جای ناخن، پنجه هایی داشته که شبیه اش را در سایر پستانداران نیز می بینیم. پلسیاداپیس در حدود 57 میلیون سال پیش در آفریقا میزیست. این نمونه، قطعیترین و قدیمیترین فسیل از اجداد نخستیهاست و شاخص این راسته در دورهی پالئوسن محسوب میشود. به این ترتیب، میتوان قاره  آفریقا را کانون پیدایش راسته نخستیها دانست.