2 . آگیپتوپیتکوس : فسیل این موجود در منطقهی فَیّوم در مصر یافت شد و از آن رو چنین نامی را رویش گذاشتند که به یونانی میمون مصری معنا میدهد. منطقه صحرایی یادشده در دوران اولیگوسن جنگلی انبوه و استوایی بوده است و قدیمیترین سنگوارههای نخستیهای آفریقایی را در آنجا کشف کرده اند.
میمون مصری دندانهایی کمتر از سایر فسیلهای خویشاوند همدوره اش داشته است. این ویژگی و حدقه استخوانی اطراف چشمانش، او را به میمونهای امروزین شبیه میکرده است. گویا این موجود به زمانی تعلق داشته باشد که هنوز میمونهای کوچک از میمونهای بزرگِ انسان نما جدا نشده بودند. به همین دلیل هم میتوان میمون مصری را جد مشترك این دو شاخه تکاملی دانست. میمون مصری اندازه ای برابر با میمونهای زوزه کش داشته و با دست و پاهایش شاخه های درختان را می گرفته است. در جانور نر دندان نیش بزرگتر از ماده بوده و طول پوزه اش هم بیشتر از میمونهای امروزی بوده است.
