شما می توانید در گروه تلگرام کانون آتئیست ها و آگنوستیک ها با ارسال نظرات خود ، جامعه و دیگران دوستان را با دیدگاه خود آشنا کنید و یا با تفکرات آتئیست ها و آگنوستیک ها آشنا شوید .
این مطالب برگرفته شده از اشتراک گزاری عکس نوشته ها و متون مربوط به کتاب های علمی ، فلسفی و ... در زمینه فیزیک و زیست شناسی و ... شده است.
آتئیست یا بیخدا و خداناباور کسی است که به وجود خدا باور ندارد.
آتئیست چیست؟
atheist از ترکیب پیشوند نفی a با کلمهٔ theos به معنای خدا ساخته شده است. ریشهٔ کلمات یونانی هستند و شکل کنونی آن ها لاتین. از theos (خدا) به تنهایی در ترکیب theist استفاده می شود، که در این متون با خداباور معادل است، و در برابر نقیض آن، یعنی atheist قرار می گیرد، که معادل خداناباور در این سلسله متون است.
agnostic هم از ترکیب یونانی-لاتین gnostos به معنی شناخت تشکیل شده است، و همانطور که از ظاهر آن پیداست، به نوعی در برابر شناخت قرار می گیرد. به معنی « ندانم گرا ».
آتئیست در دو مفهوم محدود و جامع کاربرد دارد. در مفهوم محدودتر، آتئیست به معنای بی خدایی است که هیچ خدایی وجود ندارد. آتئیست در مفهوم جامع تر به معنای بی خدایی به سادگی، عدم باور به وجود هر گونه خداست. نظریات آتئیست ها و بی خدایان در مقابل خداباوری قرار می گیرد.
واژه آتئیست در زبان انگلیسی و از زبان یونانی گرفته شده است که به معنای بی خدایان می باشد. این واژه با دلالت ضمنی منفی، برای کسانی استفاده می شد که به خدایانی که در جامعه در سطح گسترده مورد پرستش قرار می گرفتند، بی اعتقاد می شدند. ممکن بود این خدا یک تندیس یا یک حیوان بود. به هر به آنها واژه آتئیست اطلاق می شد. زمانی اندیش های آزادی و پرسش گری شک گرایانه گسترش یافت، انتقادات از دین نیز بیشتر شد. همین عامل موجب شد تا به طور رسمی در قرن 18، واه آتئیست در مورد منتقدان دین استفاده شود.
دلایل آتئیست ها در خداناباوری
آتئیست ها برای نظریات و اعتقادات خود براهین متعددی را عنوان می کنند. آنها از استدلالهای فلسفی، اجتماعی و تاریخی بهره می گیرند و علت عدم باور به خدای ماوراطبیعه را به فقدان شواهد تجربی، برهان شر، برهان وحی های متناقض و اختفای الهی می دانند.
البته اگر چه بسیاری از آتئیست از فلسفه های سکولار استفاده می کنند، اما برای آتئیست یا بی خدایی هیچ ایدئولوژی یا مسلک فکری و رفتاری واحدی وجود ندارد. دلایل آنها برای گرویدن به مسلک آتئیست متفاوت و متعدد است. آنها بر این باروند که آتئیست یا بی خدایی، نسبت به خداباوری، یک جهان بینی بهینه تر است، در نتیجه آنها هیچ مسئولیتی برای اثبات خدا ندارند و این وظیفه خداباوران است که وجد موجودی فرضی به نام خدا را اثبات کنند.
البته اگر چه بسیاری از آتئیست از فلسفه های سکولار استفاده می کنند، اما برای آتئیست یا بی خدایی هیچ ایدئولوژی یا مسلک فکری و رفتاری واحدی وجود ندارد. دلایل آنها برای گرویدن به مسلک آتئیست متفاوت و متعدد است. آنها بر این باروند که آتئیست یا بی خدایی، نسبت به خداباوری، یک جهان بینی بهینه تر است، در نتیجه آنها هیچ مسئولیتی برای اثبات خدا ندارند و این وظیفه خداباوران است که وجد موجودی فرضی به نام خدا را اثبات کنند.
در اروپا به آتئیست ها ماده باوران یا بی دین ها نیز گفته می شود. در دیگر کشورهایی که به وجود خدا ایمان دارند، آتئیست ها زندگی می کنند. در فرهنگ هایی که یک نماد را به عنوان خداوند پرستش می کنند، نمی توان به آنها برچسب آتئیست زد. برای مثال هندوهایی که گاو را مقدس می دانند، خداوند در یک حیوان متجلی شده است و گذشته از باور اشتباه، آنها منکر وجود خدا نیستند. چرا که خدا در نزد این گروه ها به شکل دیگری تعریف شده است.
دسته بندی آتئیست ها
دسته بندی آتئیست ها کار دشواری است. زیرا همه به یک دلیل به مسلک آتئیست نپیوسته اند و هر یک دلیل خاصی برای کار خود دارند. از سوی دیگر نظریات آنها در مورد جهان و حتی رد خدا نیز با یکدیگر متفاوت است. میزان آتئیست ها در جهان در حال حاضر حدود 2،3 درصد است که 11،9 درصد آنها تنها خود را بی دین می دانند و منکر خدا نیستند. بر اساس یک گزارش دقیق از میزان آتئیست ها، میزان این افراد در کشورهای غربی بیشتر از سایر کشورهای آفریقایی و اسیایی است.
آتئیست در کشورهای سوئد در حدود 85 درصد، در دانمارک 80 درصد، در نروژ در حدود 72 درصد و در کشور فنلاند به 60 درصد می رسند. در کشورهای رومانی، قبرس و لهستان تعداد آتئیست به درصدهای تک رقمی میرسد. هر چند ژاپنی ها نیز در میان کشورهای آسیایی دارای 65 درصد آتئیست است.
دلایل گرایش به آتئیست
اینکه چرا یک گروه از انسان ها به آتئیست گرایش دارند، دلایل زیادی وجود دارد که برخی از آنها عبارتند از:
از آنجا که هیچ شاهد و مدرک مستدلی برای تایید برخی گفته های ادیان وجود ندارد.
آتئیست ها معتقدند که ادیان دلیل واضح و برهان های منطقی برای گفته های خود ندارند.
آتئیست معتقدند که ادیان موجب ضرر و پسرفت بشریت می شود.
بیشتر آتئیست زمانی دیندار بوده اند ولی پس از مدتی نسبت به آن دین بی اعتقاد شده اند.
آتئیست علاوه بر بی خدایی، سکولار نیز هستند و بر این نظرند که نباید هیچ امکانی در اختیار ارگانهای مذهبی قرار بگیرد.
آتئیست ها معتقدند که برای جواب به چگونگی آفرینش باید به دنبال جواب های درست و قانع کننده بود. پاسخ های خیالی از نظر آتئیست تنها توسل به آسمانهاست که منطق خاصی در پشت آن نیست.
اصول آتئیسم
آتئیست ها برای خود قوانین و اصول خاصی دارند که هر کسی وارد این مسلک می شود، کم و بیش به آن اعتقاد پیدا می کند. آنها برای هر چیزی توجیه علمی می آورند. به طور کلی اصول آتئیست را می توان در چند مورد خلاصه کرد:
نظر آتئیست نسبت به جهان آفرینش
آتئیست برای توضیح اینکه چگونه جهان آفرینش به وجود آمده است به هیچ عنوان به نام خدا تکیه نمی کنند.
آتئیست بر این نظرند که اگر انسان ها به رشد و کمال رسیده باشند، بدون دین هم می توانند اصول اخلاقی و راه درست را در پیش بگیرند.
آتئیست ها معتقدند که انسانها خود می توانند واضع قوانین رفتاری و اصول اخلاقی باشند، بنابراین هیچ نیازی به دین و مکاتب مذهبی نیست که قانون اخلاقی وضع کنند.
نظر آتئیست نسبت به اصول اخلاقی
آتئیست نیز همچون سایر انسانهای مذهبی می توانند نسبت به مسکل خود بی اعتقاد یا معتقد باشند. همچنین پایبندی به اخلاق و یا لاقیدی در گروه آتئیست دیده شده است. افرادی که به خدا باور ندارند اما می توانند راه درستی داشته باشند و دوم آتئیست هایی که برای بی قیدی اخلاقی وارد این مسلک شده اند. در واقع ممکن است آتئیست ها نیز به همان اصولی که دینداران به آن پایبند هستند، آنان نیز تعهد اخلاقی داشته باشند. تفاوت میان دینداران و آتئیست این است که آتئیست برای خوب یا بد بودن کارها، از منبع الهی کمک نمی گیرند. در واقع آتئیست معتقد است که نداشتن اعتقاد به خدا باعث نمی شود که افراد به دزدی یا جنایت مشغول شوند. آنها یک سوال طرح می کنند، که آیا اشخاص دیندار ، تنها به دلیل ترس از آتش جهنم است که دزدی نمی کنند؟ اگر جواب مثبت است، آن فرد یک دزد است.
چارچوب فکری آتئیست
با وجودی که بسیاری از آتئیست ها سکولار هستند و از انسانگرایی، طبیعت گرایی و عقل گرایی پیروی می کنند اما هیچ ایدئولوژی یا چارچوب فکری مشخصی ندارند که همه آتئیست به آن پایبند باشند. برخی از آنها ممکن است متعادل، برخی دیگر افراط گرا و برخی نیز در سطح خفیف هستند.
